relikwiarz (język polski)
relikwiarz (1.1)
- wymowa:
- IPA: [rɛˈlʲikfʲjaʃ], AS: [relʹikfʹi ̯aš], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• wygł.• i → j
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) rel. przedmiot kultu służący do przechowywania relikwii, zazwyczaj bogato zdobiony; zob. też relikwiarz w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik relikwiarz relikwiarze dopełniacz relikwiarza relikwiarzy / relikwiarzów[1] celownik relikwiarzowi relikwiarzom biernik relikwiarz relikwiarze narzędnik relikwiarzem relikwiarzami miejscownik relikwiarzu relikwiarzach wołacz relikwiarzu relikwiarze - przykłady:
- (1.1) Na ołtarzu wystawiono relikwiarz św. Antoniego z Padwy.
- składnia:
- (1.1) relikwiarz + D.
- kolokacje:
- (1.1) relikwiarz świętego…
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. relikwia ż, relikwiarstwo n
- zdrobn. relikwiarzyk mrz
- przym. relikwiowy, relikwiarski
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- niem. Reliquiar < wł. reliquiario[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) reliquary
- czeski: (1.1) relikviář m
- duński: (1.1) relikvieskrin n
- francuski: (1.1) reliquaire m
- hiszpański: (1.1) relicario m
- niemiecki: (1.1) Reliquiar n
- nowogrecki: (1.1) λειψανοθήκη ż
- portugalski: (1.1) relicário m
- rosyjski: (1.1) реликварий m (relikvárij)
- włoski: (1.1) reliquiario m
- źródła:
- 1 2
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.