przystojniak (język polski)

wymowa:

IPA: [pʃɨˈstɔjɲak], AS: [pšystoi ̯ńak], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) pot. przystojny mężczyzna lub chłopiec

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	przystojniak	przystojniacy[1]
dopełniacz	przystojniaka	przystojniaków
celownik	przystojniakowi	przystojniakom
biernik	przystojniaka	przystojniaków
narzędnik	przystojniakiem	przystojniakami
miejscownik	przystojniaku	przystojniakach
wołacz	przystojniaku	przystojniacy
depr. M. i W. lm: (te) przystojniaki

przykłady:

(1.1) No, no, ale się przystojniak z ciebie zrobił.

(1.1) Beata przyszła na imprezę z jakimś przystojniakiem.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) pot. ciacho; książk. adonis; poet. apollo, reg. śl. karlus

antonimy:

(1.1) brzydal

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1) mister

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. przystojność ż

zdrobn. przystojniaczek m

przym. przystojny

przysł. przystojnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) looker, hunk
• białoruski: (1.1) красун m, прыгажун m
• bułgarski: (1.1) красавец m
• czeski: (1.1) krasavec m
• litewski: (1.1) gražuolis m
• rosyjski: (1.1) красавец m
• szwedzki: (1.1) snygging w

źródła: