przyrodnik (język polski)
- wymowa:
- IPA: [pʃɨˈrɔdʲɲik], AS: [pšyrodʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) nauk. uczony, specjalista w zakresie nauk przyrodniczych
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik przyrodnik przyrodnicy dopełniacz przyrodnika przyrodników celownik przyrodnikowi przyrodnikom biernik przyrodnika przyrodników narzędnik przyrodnikiem przyrodnikami miejscownik przyrodniku przyrodnikach wołacz przyrodniku przyrodnicy - przykłady:
- (1.1) Leśnicy radzili z przyrodnikami na temat planowanych przedsięwzięć w Puszczy Białowieskiej.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) przyrodoznawca, biolog
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. przyroda ż
- forma żeńska przyrodniczka ż
- przym. przyrodniczy
- przysł. przyrodniczo
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. przyroda + -nik
- uwagi:
- por. ekolog
- tłumaczenia:
- bułgarski: (1.1) естественик m
- francuski: (1.1) naturaliste m
- hiszpański: (1.1) naturalista m
- nowogrecki: (1.1) φυσιοδίφης m
- ukraiński: (1.1) природник m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.