przekora (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) skłonność do postępowania odwrotnego, niezgodnego z oczekiwaniem innych
- (1.2) osoba przekorna
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) przekorność
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) nieposłuszeństwo
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. przekorność ż, daw. przekór m
- przym. przekorny
- przysł. przekornie, na przekór
- przyim. na przekór
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. przekorzyć się → działać na przekór, sprzeciwiać się[1] < pol. korzyć → pokazywać swoją wyższość nad innymi[2] < prasł. *koriti → łajać, lżyć, czynić wyrzuty
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) spite
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.