przekorność (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) cecha tego, co przekorne; cecha tych, którzy są przekorni
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik przekorność przekorności dopełniacz przekorności przekorności celownik przekorności przekornościom biernik przekorność przekorności narzędnik przekornością przekornościami miejscownik przekorności przekornościach wołacz przekorności przekorności - przykłady:
- składnia:
- (1.1) przekorność + D.
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) przekora
- antonimy:
- (1.1) potulność
- hiperonimy:
- (1.1) nieposłuszeństwo
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. przekór mrz, przekora ż
- przym. przekorny
- przysł. przekornie, na przekór
- przyim. na przekór
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) pol. przekorny + -ość
- uwagi:
- Formy potencjalne liczby mnogiej w tabeli odmiany zostały podane za Słownikiem gramatycznym języka polskiego[1]. Inne słowniki (np.: Uniwersalny słownik języka polskiego[2]) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej.
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Hasło „przekorność” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online. - ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.