pryncypialny (język polski)

wymowa:
IPA: [ˌprɨ̃nʦ̑ɨˈpʲjalnɨ], AS: [prncypʹi ̯alny], zjawiska fonetyczne: nazal.akc. pob.i  j 
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) książk. kierunkujący się pryncypiami, wyznawanymi zasadami
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Niezwykle mi się podobało, że był taki strasznie pryncypialny, a jednocześnie przesiąknięty poezją[1].
składnia:
kolokacje:
(1.1) pryncypialny charakter • pryncypialne poglądy / zasady
synonimy:
(1.1) zasadniczy, rygorystyczny, surowy, bezkompromisowy, nonkonformistyczny
antonimy:
(1.1) konformistyczny
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. pryncypialność ż, pryncypium n, pryncypał m
przysł. pryncypialnie
przym. pryncypalny
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. principalis, łac. principialis i łac. principatus od łac. princeps
uwagi:
tłumaczenia:
  • białoruski: (1.1) прынцыповы
  • rosyjski: (1.1) принципиальный
  • ukraiński: (1.1) принциповий
źródła:
  1. Dorota Karaś, Cybulski. Podwójne salto, Kraków: Znak, 2016, s.117. ISBN 978-83-240-4350-7.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.