prowokacyjność (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) cecha tego, co prowokacyjne; cecha tych, którzy są prowokacyjni
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik prowokacyjność prowokacyjności dopełniacz prowokacyjności prowokacyjności celownik prowokacyjności prowokacyjnościom biernik prowokacyjność prowokacyjności narzędnik prowokacyjnością prowokacyjnościami miejscownik prowokacyjności prowokacyjnościach wołacz prowokacyjności prowokacyjności - przykłady:
- składnia:
- (1.1) prowokacyjność + D.
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) cecha
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. prowokacja ż, prowokatorstwo n, prowokator m, prowokatorka ż, prowokowanie n, sprowokowanie n
- czas. prowokować ndk., sprowokować dk.
- przym. prowokacyjny, prowokatorski
- przysł. prowokacyjnie, prowokatorsko
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) pol. prowokacyjny + -ość
- uwagi:
- Formy potencjalne liczby mnogiej w tabeli odmiany zostały podane za Słownikiem gramatycznym języka polskiego[1].
- tłumaczenia:
- rosyjski: (1.1) провокационность ż
- źródła:
- ↑
Hasło „prowokacyjność” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.