propen (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈprɔpɛ̃n], AS: [propẽn], zjawiska fonetyczne: nazal.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) chem. organiczny związek chemiczny z szeregu homologicznego alkenów, bezbarwny gaz; zob. też propen w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik propen dopełniacz propenu celownik propenowi biernik propen narzędnik propenem miejscownik propenie wołacz propenie - przykłady:
- (1.1) Propen otrzymywany jest z gazów krakingowych i w procesie pirolizy olefinowej.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) propylen
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) propene
- francuski: (1.1) propène m
- łaciński: (1.1) propenum n
- rosyjski: (1.1) пропен
- szwedzki: (1.1) propen w/n
- źródła:
propen (język szwedzki)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj wspólny lub nijaki
- (1.1) chem. propen[1]
- odmiana:
- (1.1) en propen, propenen lub ett propen, propenet
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Svensk ordbok och svensk uppslagsbok, red. Sven-Göran Malmgren, Norstedts Akademiska Förlag, Göteborg 2001, ISBN 91-7227-281-3, s. 870.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.