prolog (język polski)

wymowa:
IPA: [ˈprɔlɔk], AS: [prolok], zjawiska fonetyczne: wygł.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) liter. teatr. początkowy człon utworu wprowadzający informacje o okolicznościach poprzedzających właściwą akcję; zob. też prolog (literatura) w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
por. epilog
tłumaczenia:
źródła:

prolog (język angielski)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) liter. amer. prolog
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) prologue
antonimy:
(1.1) epilogue, amer. epilog
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. prologue
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

prolog (język chorwacki)

zapisy w ortografiach alternatywnych:
wymowa:
IPA: /prǒloɡ/
podział przy przenoszeniu wyrazu: prolog
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) liter. prolog
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

prolog (język czeski)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) prolog
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.