proles (język łaciński)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) potomek[1]
(1.2) potomstwo[1]
(1.3) dziecko[1]
(1.4) młodzież[1]
(1.5) pokolenie, generacja[1]
(1.6) ród, rasa[1]
(1.7) poet. owoce (roślin)[2]
(1.8) anat. jądra (okres poklasyczny)[2]
odmiana:
(1.1-8) prol|es, prolis (deklinacja III)
przykłady:
(1.1) „…nec te ullae facies, non terruit ipse Typhoeus / arduus arma tenens; non te rationis egentem / Lernaeus turba capitum circumstetit anguis. / salve, vera Iovis proles, decus addite divis, / et nos et tua dexter adi pede sacra secundo.” / talia carminibus celebrant;[3] → „…Żadna / Postawa, nawet ogrom Tyfeusa / Orężny, strwożyć cię nie zdołał. Nawet / Wąż ów lernejski, gdy strasznie osaczył / Mrowiem łbów, nie mógł ciebie oszołomić. / Bądź pozdrowiony, prawdziwy potomku / Jowisza, chlubo niebianom dodana! / I nam, i twoim świętościom błogosław. / Zechciej stopą przyjazną nawiedzić!” / Tak wysławiają go.[4]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1-6) suboles/soboles
(1.3) adulescentia/adolescentia
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. proletarius m
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1) łac. pro- + praindoeur. al-[2][5]
uwagi:
źródła:
  1. 1 2 3 4 5 6 Hasło „proles” w: Mały słownik łacińsko-polski, praca zbiorowa pod red. Józefa Korpantego, Wydawnictwo Szkolne PWN, Warszawa 2001, ISBN 978-83-7195-844-1, s. 503.
  2. 1 2 3 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „proles” w: Charlton T. Lewis i Charles Short, A Latin Dictionary, 1879.
  3. ↑ Publius Vergilius Maro: Aeneis, liber VIII, 298-303
  4. ↑ Publiusz Wergiliusz Maro, Eneida, ks. VIII, 298—303 (402—411), tłum. Zygmunt Kubiak, Warszawa 1998, ISBN 83-7129-534-0, s. 291.
  5. ↑ Indo-European Lexicon
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.