proca (język polski)

proca (1.1)
wymowa:
IPA: [ˈprɔʦ̑a], AS: [proca]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) broń, z której po zamachnięciu się można wystrzeliwać kamienie lub inne pociski; zob. też proca w Wikipedii
(1.2) med. rodzaj opatrunku podtrzymującego chorą część ciała (np. żuchwę)
(1.3) gw. (Śląsk Cieszyński) dorobek[1]
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) gw. (Górny Śląsk) szlojder
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. procarz mos, procnik mos
przym. procny, procowaty, procowy
związki frazeologiczne:
wystrzelić jak z procy
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.3) zobacz listę tłumaczeń w haśle: dorobek
źródła:
  1. 2675 wyrażeń gwarowych, używanych w potocznej mowie przez rdzenną ludność wsi Zebrzydowice k/ Cieszyna, Karol Klocek, Gminny Ośrodek Kultury, Zebrzydowice 2000, ISBN 83-908896-1-7.

proca (język dolnołużycki)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) trud
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
por. pol. praca, czes. práce, głuż. próca
uwagi:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.