poliglota (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌpɔlʲiˈɡlɔta], AS: [polʹiglota], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba znająca i biegle się posługująca wieloma językami; zob. też poliglota w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	poliglota	poligloci
dopełniacz	poligloty	poliglotów
celownik	poliglocie	poliglotom
biernik	poliglotę	poliglotów
narzędnik	poliglotą	poliglotami
miejscownik	poliglocie	poliglotach
wołacz	poligloto	poligloci

przykłady:

(1.1) Poliglotą był między innymi papież Jan Paweł II.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. poliglotyzm m

forma żeńska poliglotka ż

przym. poliglotyczny

związki frazeologiczne:

etymologia:

gr. πολύγλωττος (polýglōttos) lub gr. πολύγλωσσος (polýglōssos) → wielojęzyczny

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) polyglot
• czeski: (1.1) polyglot m
• duński: (1.1) polyglot w
• francuski: (1.1) polyglotte m
• hiszpański: (1.1) políglota m, rzad. poliglota m
• jidysz: (1.1) שפּראַכן־קענער m (szprachn-kener)
• niemiecki: (1.1) Polyglotte m
• norweski (bokmål): (1.1) polyglott m
• norweski (nynorsk): (1.1) polyglott m
• nowogrecki: (1.1) πολύγλωσσος m
• portugalski: (1.1) poliglota m ż
• rosyjski: (1.1) полигло́т m
• słowacki: (1.1) polyglot m
• szwedzki: (1.1) polyglott w

źródła:

poliglota (język baskijski)

wymowa:

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) wielojęzyczny^[1]

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) eleaniztun

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

poliglota (język hiszpański)

wymowa:

IPA: [po.li.ˈɣlo.ta]

znaczenia:

przymiotnik, forma fleksyjna

(1.1) ż lp od: poligloto

rzeczownik, rodzaj męski

(2.1) rzad. poliglota

rzeczownik, rodzaj żeński

(3.1) rzad. poliglotka

odmiana:

(2.1, 3.1) lm poliglotas

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(2.1, 3.1) políglota (zob. uwagi)

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. polígloto, poligloto

rzecz. políglota m/ż, poliglotismo m, poliglotía ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

gr. πολύγλωττος (polýglōttos)

uwagi:

wyraz ten ma akcent na drugiej sylabie od końca pod wpływem franc. „polyglotte” i jest dziś rzadziej spotykany od wariantu „políglota”^[1]

(1.1) ta forma jest obecnie częściej używana w rodzaju męskim zamiast „poligloto”^[1]

źródła:

poliglota (język portugalski)

wymowa:

podział przy przenoszeniu wyrazu: po•li•glo•ta

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) poliglota

rzeczownik, rodzaj żeński

(2.1) poliglotka

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: