pobić (język polski)

wymowa:
IPA: [ˈpɔbʲiʨ̑], AS: [pobʹić], zjawiska fonetyczne: zmięk.
znaczenia:

czasownik

(1.1) zadać wiele ciosów, uderzyć kogoś lub coś wiele razy[1]
(1.2) zwyciężyć kogoś
(1.3) pot. uderzając, wcisnąć, umieścić coś głębiej[1]

czasownik zwrotny pobić się

(2.1) brać czynny udział w bójce, zadać ciosy jeden drugiemu[1]
odmiana:
(1) koniugacja Xa
(2)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) pot. dosolić, pot. sprać, sprawić lanie, pot. sprawić manto, pot. spuścić manto, stłuc, pot. wlać, zbić, pot. zbić na kwaśne jabłko, pot. zlać, wulg. dać wpierdol, wulg. dopierdolić
(1.2) pokonać, odnieść zwycięstwo, przest. znieść, zwyciężyć
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. pobicie n
związki frazeologiczne:
pobić rekord • pobite gary
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1 2 3 Hasło „pobić” w: SJP.pl.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.