poświadczać (język polski)

wymowa:
, IPA: [pɔˈɕfʲjaṭʧ̑aʨ̑], AS: [pośfʹi ̯aṭčać], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.udziąs.i  j 
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. poświadczyć)

(1.1) potwierdzać prawdziwość, tożsamość, wiarygodność kogoś albo czegoś
odmiana:
(1.1) koniugacja I
przykłady:
(1.1) W dokumencie wówczas wydanym nakazywał król aby posesorzy na nadchodzącym sejmie przedstawili listy i przywileje poświadczające, że królewszczyzny trzymane zgodnie z prawem[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) potwierdzać, zaświadczać
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. poświadczanie n
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Tadeusz Szulc, Z badań nad egzekucją praw. (Podstawa ustawodawcza egzekucji dóbr, jej interpretacja i nowelizacja na sejmach za panowania Zygmunta II Augusta)., 2000, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.