plac zabaw (język polski)
plac zabaw (1.1)
- wymowa:
- IPA: [ˈplaʣ̑ ˈzabaf], AS: [plaʒ zabaf], zjawiska fonetyczne: wygł.• udźw. międzywyr.
-
- znaczenia:
fraza rzeczownikowa, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) niewielki teren, często ogrodzony, specjalnie urządzony dla dzieci do zabawy; zob. też plac zabaw w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1) związek rządu,
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik plac zabaw place zabaw dopełniacz placu zabaw placów zabaw celownik placowi zabaw placom zabaw biernik plac zabaw place zabaw narzędnik placem zabaw placami zabaw miejscownik placu zabaw placach zabaw wołacz placu zabaw place zabaw - przykłady:
- (1.1) Mała dziewczynka idzie z mamą na plac zabaw.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) reg. pozn. fogelka
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) play-ground, playground, amer. sandlot
- baskijski: (1.1) jolastoki
- duński: (1.1) legeplads w
- grenlandzki: (1.1) pinnguartarfik
- hiszpański: (1.1) parque infantil m
- kaszubski: (1.1) jigrowi plac m
- kataloński: (1.1) parc infantil
- niemiecki: (1.1) Spielplatz m
- rosyjski: (1.1) де́тская площа́дка ż
- slovio: (1.1) igrasxte
- włoski: (1.1) campo giochi m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.