permanencja (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) cecha osób, rzeczy i zjawisk niezmiennych w czasie
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik permanencja permanencje dopełniacz permanencji permanencji / przest. permanencyj[1] celownik permanencji permanencjom biernik permanencję permanencje narzędnik permanencją permanencjami miejscownik permanencji permanencjach wołacz permanencjo permanencje - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) permanentność
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. permanentność ż
- przym. permanentny
- przysł. permanentnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. permanere
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) permanence
- francuski: (1.1) permanence ż
- kataloński: (1.1) permanència ż
- niemiecki: (1.1) Permanenz ż
- portugalski: (1.1) permanência ż
- rosyjski: (1.1) постоя́нство n
- węgierski: (1.1) állandóság
- włoski: (1.1) permanenza ż
- źródła:
- ↑
Hasło „permanencja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.