peremptoryjny (język polski)

wymowa:
IPA: [ˌpɛrɛ̃mptɔˈrɨjnɨ], AS: [perẽmptoryi ̯ny], zjawiska fonetyczne: nazal.akc. pob.
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) stanowczy, ostateczny, nieodwołalny
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Podniesienie zarzutu przedawnienia (tzw. zarzutu peremptoryjnego) w sytuacji zawisłości sporu powoduje, że roszczenie już nie może być skutecznie dochodzone[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) peremptoryczny
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) p.łac. peremptorius[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Paweł Wawszczak, Gazeta Ubezpieczeniowa, 23/02/2010, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Hasło „peremptoryjny” w: Władysław Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych, De Agostini Polska.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.