patyna (język polski)
- wymowa:
- IPA: [paˈtɨ̃na], AS: [patỹna], zjawiska fonetyczne: nazal.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) rdza na miedzi i jej stopach (brąz, mosiądz) w postaci zielonego nalotu; zob. też patyna w Wikipedii
- (1.2) warstwa zasadowych węglanów wytwarzana sztucznie w celach zdobniczych
- (1.3) przen. książk. oznaka dawności, znamię czasu zwykle nadające wartości, szlachetności
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik patyna dopełniacz patyny celownik patynie biernik patynę narzędnik patyną miejscownik patynie wołacz patyno - przykłady:
- (1.1) Stary mosiężny świecznik pokrył się patyną.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) rdza, śniedź
- (1.2) grynszpan szlachetny, powłoka
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. patynować
- rzecz. patynowanie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) wł. patina, łac. patina - „naczynie”, gdyż kiedyś naczynia były z miedzi lub brązu
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) patina
- duński: (1.1) patina
- hiszpański: (1.1) pátina ż; (1.2) pátina ż; (1.3) pátina ż
- niemiecki: (1.1) Patina ż
- nowogrecki: (1.1) πατίνα ż; (1.2) πατίνα ż; (1.3) πατίνα ż
- szwedzki: (1.1) patina w
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.