partyzana (język polski)
partyzana (1.1)
- wymowa:
- IPA: [ˌpartɨˈzãna], AS: [partyzãna], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. pob.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) hist. broń drzewcowa o długim, obosiecznym grocie, używana w zachodniej Europie od XV w.[1]; zob. też partyzana w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik partyzana partyzany dopełniacz partyzany partyzan celownik partyzanie partyzanom biernik partyzanę partyzany narzędnik partyzaną partyzanami miejscownik partyzanie partyzanach wołacz partyzano partyzany - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) bardyzana, kapralski kij
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- (1.1) szponton
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. partyzant m, partyzantka ż
- przym. partyzancki
- przysł. partyzancko
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) partisan, partizan
- chorwacki: (1.1) partizana ż
- duński: (1.1) partisan
- francuski: (1.1) pertuisane
- hiszpański: (1.1) partesana ż
- ido: (1.1) partizano
- litewski: (1.1) partizanas
- niemiecki: (1.1) Partisane ż
- rosyjski: (1.1) протазан m
- słowacki: (1.1) partizána ż
- szwedzki: (1.1) bardisan
- ukraiński: (1.1) протазан m
- włoski: (1.1) partigiana ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.