panoptikum (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌpãnɔpˈtʲikũm], AS: [pãnoptʹikũm], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) książk. muzeum lub wystawa, która zawiera zbiór osobliwości
- (1.2) książk. muzeum, w którym eksponatami są woskowe figury przedstawiające sławne osoby; gabinet figur woskowych
- (1.3) książk. zbiór osobliwych rzeczy, osób, pojęć itp.
- odmiana:
- (1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik panoptikum panoptika dopełniacz panoptikum panoptików celownik panoptikum panoptikom biernik panoptikum panoptika narzędnik panoptikum panoptikami miejscownik panoptikum panoptikach wołacz panoptikum panoptika - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- niem. Panoptikum < ang. panopticon. Wyraz został wymyślony przez angielskiego filozofa i teoretyka prawa Jeremy'ego Benthama i był pierwotnie nazwą projektowanego przez niego więzienia, w którym każdy więzień jest zawsze widoczny dla strażników[1].
- uwagi:
- tłumaczenia:
- bułgarski: (1.2) паноптикум m
- źródła:
- ↑ Hasło „panoptikum” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.