paleogen (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌpalɛˈɔɡɛ̃n], AS: [paleogẽn], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. pob.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) geol. jeden z okresów geologicznych w kenozoiku; zob. też paleogen w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik paleogen dopełniacz paleogenu celownik paleogenowi biernik paleogen narzędnik paleogenem miejscownik paleogenie wołacz paleogenie - przykłady:
- (1.1) Paleogen to starszy okres ery kenozoicznej.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) okres
- hiponimy:
- holonimy:
- (1.1) kenozoik, era kenozoiczna
- meronimy:
- (1.1) paleocen, eocen, oligocen
- wyrazy pokrewne:
- przym. paleogeński
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Paleogene
- baskijski: (1.1) Paleogeno
- białoruski: (1.1) палеаген m
- bułgarski: (1.1) палеоген m
- francuski: (1.1) Paléogène
- hiszpański: (1.1) Paleógeno m
- kataloński: (1.1) Paleogen m
- niemiecki: (1.1) Paläogen n
- portugalski: (1.1) Paleogeno m
- rosyjski: (1.1) палеоген m
- słowacki: (1.1) paleogén
- ukraiński: (1.1) палеоген m
- włoski: (1.1) Paleogene
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.