paleocen (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) geol. najstarsza epoka paleogenu
- (1.2) geol. najniższy oddział paleogenu
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza mianownik paleocen dopełniacz paleocenu celownik paleocenowi biernik paleocen narzędnik paleocenem miejscownik paleocenie wołacz paleocenie - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) wczesny / późny paleocen
- (1.2) dolny / górny paleocen
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. paleoceński
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1-2) zob. też paleocen w Wikipedii
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Paleocene
- baskijski: (1.1) Paleozeno
- białoruski: (1.1) палеацэн m
- bułgarski: (1.1) палеоцен m
- kataloński: (1.1) Paleocè m
- niemiecki: (1.1) Paläozän n
- rosyjski: (1.1) палеоцен m
- słowacki: (1.1) paleocén m
- ukraiński: (1.1) палеоцен m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.