oligocen (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌɔlʲiˈɡɔʦ̑ɛ̃n], AS: [olʹigocẽn], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) geol. najmłodsza epoka paleogenu
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) epoka
- hiponimy:
- holonimy:
- (1.1) paleogen
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. oligocenka ż
- przym. oligoceński
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Oligocene
- baskijski: (1.1) Oligozeno
- białoruski: (1.1) алігацэн m
- białoruski (taraszkiewica): (1.1) олігоцэн m
- bułgarski: (1.1) олигоцен m
- hiszpański: (1.1) Oligoceno m
- kataloński: (1.1) Oligocè m
- niemiecki: (1.1) Oligozän n
- rosyjski: (1.1) олигоцен m
- słowacki: (1.1) oligocén m
- ukraiński: (1.1) олігоцен m
- włoski: (1.1) oligocene m
- źródła:
oligocen (interlingua)
- wymowa:
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) oligoceński
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.