owocować (język polski)

jabłoń owocuje (1.1)
wymowa:
IPA: [ˌɔvɔˈʦ̑ɔvaʨ̑], AS: [ovocovać], zjawiska fonetyczne: akc. pob.
znaczenia:

czasownik

(1.1) rodzić owoce
(1.2) przen. przynosić konsekwencje, rezultaty jakiegoś działania
odmiana:
(1.1-2) koniugacja IV
przykłady:
(1.2) Takie działania już zaczynają owocować - powiedział reporterowi "Detektywa" jeden z utajnionych specjalistów grupy "Obcy"[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. owocarka ż, owocowanie n, owocnia ż, owoc
przym. owocny, owocowy
przysł. owocnie
czas. zaowocować
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Henryk Malanowski, Detektyw, 1999, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.