oriundus (język łaciński)
- wymowa:
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) pochodzący, wywodzący się, biorący swój początek od/z
- odmiana:
- (1) (deklinacja I-II)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n m ż n mianownik oriundus oriunda oriundum oriundī oriundae oriunda dopełniacz oriundī oriundae oriundī oriundōrum oriundārum oriundōrum celownik oriundō oriundae oriundō oriundīs biernik oriundum oriundam oriundum oriundōs oriundās oriunda ablatyw oriundō oriundā oriundō oriundīs wołacz oriunde oriunda oriundum oriundī oriundae oriunda - przykłady:
- (1.1) — Unde oriundi estis? — E Polonia oriundi sumus. → — Skąd pochodzicie? — Pochodzimy z Polski.
- składnia:
- (1.1) (ab / ex) + abl.[1]
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. orior
- rzecz. oriens m
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- źródłosłów dla hiszp. oriundo
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Hasło „oriundus” w: Słownik łacińsko-polski, red. nauk. Józef Korpanty, t. 2, Wydawnictwo Szkolne PWN, Warszawa 2001, ISBN 83-7195-302-X, s. 386.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.