oracz (język polski)
_-_geograph.org.uk_-_1513508.jpg.webp)
oracz (1.1)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) ten, kto orze pole
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik oracz oracze dopełniacz oracza oraczy celownik oraczowi oraczom biernik oracza oraczy narzędnik oraczem oraczami miejscownik oraczu oraczach wołacz oraczu oracze - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) gw. (Śląsk Cieszyński) orocz
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) rolnik
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. oranie n, orka ż, orzba ż
- forma żeńska oraczka ż
- czas. orać ndk., zaorać dk.
- przym. orny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. orać + -acz
- uwagi:
- zobacz też: Indeks:Polski - Zawody
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) plower, plowman
- baskijski: (1.1) goldelari
- białoruski: (1.1) араты m
- czeski: (1.1) oráč m
- francuski: (1.1) laboureur m
- hiszpański: (1.1) arador m, labrador m
- interlingua: (1.1) arator
- kazachski: (1.1) соқашы
- litewski: (1.1) artojas m
- niemiecki: (1.1) Ackermann m
- nowopruski: (1.1) artajs m
- rosyjski: (1.1) пахарь m
- słowacki: (1.1) oráč m
- ukraiński: (1.1) орач m
- włoski: (1.1) aratore m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.