oraczka (język polski)

oraczka (1.1)
oraczka (1.4)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) rzad. reg. czynność orania ziemi[1]
(1.2) żona oracza[1]
(1.3) kobieta, która orze[1]
(1.4) gw. (Śląsk Cieszyński) zaorane pole[2]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) orka, oranie
(1.4) oraczyna
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) czynność, praca
(1.2) żona
(1.3) rolniczka
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. orka ż, oracz m, oraczyna ż, oranie n
czas. orać ndk.
przym. orny
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1 2 3 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „oraczka” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Słownik gwarowy Śląska Cieszyńskiego, red. Jadwiga Wronicz, Galeria „Na Gojach”, Ustroń 2010, ISBN 978-83-60551-28-8.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.