optymista (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌɔptɨ̃ˈmʲista], AS: [optỹmʹista], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) człowiek przeniknięty skłonnością do dostrzegania dobrych stron życia^[1]

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	optymista	optymiści
dopełniacz	optymisty	optymistów
celownik	optymiście	optymistom
biernik	optymistę	optymistów
narzędnik	optymistą	optymistami
miejscownik	optymiście	optymistach
wołacz	optymisto	optymiści

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(1.1) pesymista

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. optymizm m

forma żeńska optymistka ż

przym. optymistyczny

przysł. optymistycznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. optimus < łac. bonus^[2]

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) optimist
• białoruski: (1.1) аптыміст m
• białoruski (taraszkiewica): (1.1) сьветлагляднік m, оптыміст m
• bułgarski: (1.1) оптимист m
• duński: (1.1) optimist w
• francuski: (1.1) optimiste m
• hiszpański: (1.1) optimista m
• islandzki: (1.1) bjartsýnismaður m
• niemiecki: (1.1) Optimist m
• norweski (bokmål): (1.1) optimist m
• norweski (nynorsk): (1.1) optimist m
• nowogrecki: (1.1) οπτιμιστής m, αισιόδοξος m (άνθρωπος)
• rosyjski: (1.1) оптимист m
• szwedzki: (1.1) optimist w
• ukraiński: (1.1) оптиміст m
• węgierski: (1.1) optimista, derűlátó
• włoski: (1.1) ottimista m

źródła: