odbijacz (język polski)
odbijacze (1.1)
odbijacz (1.1)
- wymowa:
- IPA: [ɔdˈbʲijaʧ̑], AS: [odbʹii ̯ač], zjawiska fonetyczne: zmięk.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) żegl. elastyczny przedmiot mocowany na nabrzeżu lub na burcie statku w celu ochrony burty przed uszkodzeniem wskutek tarcia i zgniotu; zob. też odbijacz w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik odbijacz odbijacze dopełniacz odbijacza odbijaczy celownik odbijaczowi odbijaczom biernik odbijacz odbijacze narzędnik odbijaczem odbijaczami miejscownik odbijaczu odbijaczach wołacz odbijaczu odbijacze - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) odbojnik
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. odbijanie n, odbicie n, odbitka ż
- czas. odbijać ndk., odbić dk., bić ndk., bijać dk.
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) pol. odbijać
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) fender
- francuski: (1.1) défense ż, pare-battage m
- hiszpański: (1.1) defensa ż
- niemiecki: (1.1) Fender m
- nowogrecki: (1.1) παράβλημα n, μπαλόνι n, στρωμάτσο n
- włoski: (1.1) parabordo m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.