obrzyn (język polski)
obrzyn (1.1)
- wymowa:
- IPA: [ˈɔbʒɨ̃n], AS: [obžỹn], zjawiska fonetyczne: nazal.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub męskozwierzęcy
- (1.1) broń zazwyczaj kłusownicza, karabin z obciętą lufą; zob. też obrzyn w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik obrzyn obrzyny dopełniacz obrzyna obrzynów celownik obrzynowi obrzynom biernik obrzyn, pot. obrzyna obrzyny narzędnik obrzynem obrzynami miejscownik obrzynie obrzynach wołacz obrzynie obrzyny - przykłady:
- (1.1) W cieniu drzew stał mężczyzna z wycelowanym we mnie obrzynem.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. dorżnięcie n, wyrzynarka ż
- czas. dorżnąć, przerzynać, przerżnąć
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) sawn-off shotgun, amer. sawed-off shotgun
- białoruski: (1.1) абрэз m
- rosyjski: (1.1) обрез m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.