nazewnictwo (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) jęz. ogół nazw własnych, tj. osobowych i miejscowych oraz dział językoznawstwa zajmujący się nimi
- (1.2) nauk. ogół nazw w danej dziedzinie
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik nazewnictwo nazewnictwa dopełniacz nazewnictwa nazewnictw celownik nazewnictwu nazewnictwom biernik nazewnictwo nazewnictwa narzędnik nazewnictwem nazewnictwami miejscownik nazewnictwie nazewnictwach wołacz nazewnictwo nazewnictwa - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) onomastyka
- (1.2) mianownictwo, nomenklatura, terminologia
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. nazewniczy
- rzecz. nazywanie n, nazwisko n, nazwa ż
- czas. nazywać
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) onomastics, onomastology; (1.2) nomenclature
- czeski: (1.2) názvosloví n
- niemiecki: (1.1) Namenkunde ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.