naftalen (język polski)

wymowa:
IPA: [naˈftalɛ̃n], AS: [naftalẽn], zjawiska fonetyczne: nazal.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) chem. węglowodór występujący w temperaturze pokojowej w postaci białych i krystalicznych płatków; zob. też naftalen w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) naftalina
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. naftalenowy
rzecz. naftalina ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
ang. naphthalene[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.

naftalen (język czeski)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) chem. naftalen
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

naftalen (język szwedzki)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki lub wspólny[1]

(1.1) chem. naftalen[2]
odmiana:
(1.1) ett naftalen, naftalenet; blm lub en naftalen, naftalenen; blm
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) daw. naftalin
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „naftalen” w: Svenska Akademiens ordlista (SAOL), Svenska Akademien.
  2. naftalen w: Nationalencyklopedin.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.