nadlatywać (język polski)

ptak nadlatuje (1.1)
wymowa:
, IPA: [ˌnadlaˈtɨvaʨ̑], AS: [nadlatyvać], zjawiska fonetyczne: akc. pob.
znaczenia:

czasownik niedokonany (dk. nadlecieć)

(1.1) lecąc zbliżać się
(1.2) o dźwiękach: docierać skądś
(1.3) pot. zbliżać się, przybywać z dużą prędkością
odmiana:
(1.1-3) koniugacja VIIIa
przykłady:
(1.1) Samolot nie wraca, inne nie nadlatują, ciężka mgła kurzu powoli opada[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
rzad. nadlatać[2]
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. latać
rzecz. nadlatywanie n
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Jerzy Adamski, Świat jako niespełnienie albo Samobójstwo Don Juana, 2000, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „nadlecieć” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.