naśladownik (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) przest. naśladowca[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik naśladownik naśladownicy dopełniacz naśladownika naśladowników celownik naśladownikowi naśladownikom biernik naśladownika naśladowników narzędnik naśladownikiem naśladownikami miejscownik naśladowniku naśladownikach wołacz naśladowniku naśladownicy - przykłady:
- (1.1) Pan Antoni miał w swoich synach prawdziwych naśladowników.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) naśladowca
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. naśladowanie n
- forma żeńska naśladowniczka ż
- czas. naśladować ndk.
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Hasło „naśladownik” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.