myślnik (język polski)
–
myślnik (1.1)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) znak interpunkcyjny w postaci poziomej kreski, używany m.in. do wyodrębniania wtrąceń w wypowiedzi, zaznaczenia początku wypowiedzi w zapisie dialogu lub zastąpienia domyślnej części zdania w celu uniknięcia powtórzenia; zob. też myślnik w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik myślnik myślniki dopełniacz myślnika myślników celownik myślnikowi myślnikom biernik myślnik myślniki narzędnik myślnikiem myślnikami miejscownik myślniku myślnikach wołacz myślniku myślniki - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) pauza
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. myśl + -nik; prawdopodobna kalka z niem. Gedankenstrich (od niem. Gedanke + Strich → myśl + linia)[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) dash
- niemiecki: (1.1) Gedankenstrich m
- węgierski: (1.1) gondolatjel
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.