morowy (język polski)
- wymowa:
- IPA: [mɔˈrɔvɨ], AS: [morovy]
-
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) daw. niosący mór, powodujący mór, zarazę
- (1.2) pot. o osobie: dzielny, godzien uznania
- (1.3) pot. o przedmiocie lub czynności: udany
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik morowy morowa morowe morowi morowe dopełniacz morowego morowej morowego morowych celownik morowemu morowej morowemu morowym biernik morowego morowy morową morowe morowych morowe narzędnik morowym morową morowym morowymi miejscownik morowym morowej morowym morowych wołacz morowy morowa morowe morowi morowe - przykłady:
- (1.1) Lud prosty w Litwie wyobraża morowe powietrze w postaci dziewicy, któréj zjawienie się […] poprzedza straszliwą chorobę.[1]
- (1.2) Z pana to morowy człowiek – zaśmiał się szofer.[2]
- (1.2) „Mówi się po prostu: Stasiu przyjechał, Stasiu zarządził, Stasiu będzie na inspekcji. Jednym słowem – Stasiu to morowy chłop”.[3]
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) zaraza morowa • morowe powietrze
- (1.2) morowa panna / dziewczyna • morowy chłopak / chłop / człowiek / gość / kawaler / kolega
- synonimy:
- (1.2) byczy, fajny
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przysł. morowo
- rzecz. mór m
- gw. morowiec m
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) pol. mór + -owy
- uwagi:
- nie mylić z: murowy
- tłumaczenia:
- włoski: (1.1) bubbonico
- źródła:
- ↑ Adam Mickiewicz, Adama Mickiewicza Konrad Wallenrod i Grażyna (1851), s. 248.
- ↑ Tadeusz Dołęga-Mostowicz, Prokurator Alicja Horn, Warszawa 2010, s. 220.
- ↑ Dowódca „szczurów Tobruku” [w:] rp.pl
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.