morfem (język polski)

wymowa:
IPA: [ˈmɔrfɛ̃m], AS: [morfẽm], zjawiska fonetyczne: nazal.,
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) gram. najmniejsza znacząca cząstka wyrazu; zob. też morfem w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
(1.1) afiks, końcówka, rdzeń
holonimy:
(1.1) słowo
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. morfemiczny, morfemowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) franc. morphème[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.

morfem (język szwedzki)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) jęz. morfem[1]
odmiana:
(1.1) ett morfem, morfemet, morfem, morfemen
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „morfem” w: Svenska Akademiens ordlista (SAOL), Svenska Akademien.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.