mizantropia (język polski)

wymowa:
IPA: [ˌmʲizãnˈtrɔpʲja], AS: [mʹizãntropʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.akc. pob.i  j 
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) niechęć do ludzi, do obcowania z nimi; zob. też mizantropia w Wikipedii
odmiana:
(1.1) blm[1],
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
(1.1) filantropia
hiperonimy:
(1.1) niechęć, samotnictwo
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. mizantropijność ż, mizantrop m, mizantropka ż
przym. mizantropijny, mizantropiczny
przysł. mizantropijnie, mizantropicznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
gr. μισανθρωπία[2] < gr. μισέω + ἄνθρωποςnienawidzę + człowiek
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „mizantropia” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Hasło „mizantropia” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.

mizantropia (język słowacki)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) mizantropia[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. mizantrop m, mizantropka ż
przym. mizantropický
przysł. mizantropicky
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.