miśkarz (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈmʲiɕkaʃ], AS: [mʹiśkaš], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) środ. roln. osoba zajmująca się miśkowaniem – kastracją knurków

(1.2) środ. zootechn. osoba zajmująca się kastracją zwierząt^[1]

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	miśkarz	miśkarze
dopełniacz	miśkarza	miśkarzy
celownik	miśkarzowi	miśkarzom
biernik	miśkarza	miśkarzy
narzędnik	miśkarzem	miśkarzami
miejscownik	miśkarzu	miśkarzach
wołacz	miśkarzu	miśkarze

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) daw. misarz m, mniszarz m, misiarz m, gw. miśkos^[1] m

(1.2)^[1] kastrator m, środ. czyściciel m, felczer m, kajstracz m, kastrownik m, gw. charaszaj m, charasznik m, charaszotnik m, krasaj m, krasak m, kraszajnik m, michar m, misarek m, misek m, misiarz m, misiek m, miskarz m, miszarek m, miszarz m, miszek m, misznik m, miszkar m, miśkar m, miśnik m, mnich m, mnichar m, mnicharz m, mniszarz m, mniszek m, nich m, nisarz m, nisiarz m, tirarc m, węgier m, węgrzyn m, wycinar m, częściowo ogiernik m, wałach m, wałachar m, wałaszajnik m, wałasznik m

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) kastrator, czyszczacz

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. miśkowanie n, Miśkówka ż, misarz m, mniszarz m, misiarz m, miśkanie n

czas. miśkować ndk., mnisić ndk., miszyć ndk., miśkać ndk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: