metropolita (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌmɛtrɔpɔˈlʲita], AS: [metropolʹita], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) adm. kośc. arcybiskup zajmujący czołowe miejsce w prowincji kościelnej – metropolii; zob. też metropolita w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik metropolita metropolici dopełniacz metropolity metropolitów celownik metropolicie metropolitom biernik metropolitę metropolitów narzędnik metropolitą metropolitami miejscownik metropolicie metropolitach wołacz metropolito metropolici - przykłady:
- (1.1) Może skończy się ta farsa, że formalnie diecezja jest częścią polskiej prowincji kościelnej i formalnie podlega – na pośmiewisko chyba – polskiemu metropolicie, arcybiskupowi Gniezna?[1]
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) daw. metropolitan
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) arcybiskup, hierarcha
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. metropolia ż, metropolitan m
- przym. metropolitarny, metropolitalny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. metropolita < gr. μητροπολίτης
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) metropolitan
- bułgarski: (1.1) митрополит m
- czeski: (1.1) metropolita m
- hiszpański: (1.1) metropolitano m
- łaciński: (1.1) metropolita m
- rumuński: (1.1) arhiepiscop m
- ukraiński: (1.1) митрополит m
- włoski: (1.1) metropolita m
- źródła:
- ↑ Andrzej Sapkowski, Narrenturm
metropolita (język czeski)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski żywotny
- (1.1) adm. kośc. metropolita
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik metropolita metropolité / metropoliti dopełniacz metropolity metropolitů celownik metropolitovi metropolitům biernik metropolitu metropolity wołacz metropolito metropolité miejscownik metropolitovi metropolitech narzędnik metropolitou metropolity - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. metropole ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. metropolita
- uwagi:
- źródła:
metropolita (język łaciński)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) adm. kośc. metropolita
- odmiana:
- (1) metropolita, ~ae
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) episcopus
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. metropolitanus, metropoliticus
- rzecz. metropolis ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- gr. μητροπολίτης; źródłosłów dla czes. metropolita, pol. metropolita, wł. metropolita
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.