literatka (język polski)

literatka (1.2)

wymowa:

IPA: [ˌlʲitɛˈratka], AS: [lʹiteratka], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) pisarka

(1.2) mała szklaneczka o pojemności około 100–150 ml, używana zwykle do picia wódki

(1.3) zawartość literatki (1.2)

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	literatka	literatki
dopełniacz	literatki	literatek
celownik	literatce	literatkom
biernik	literatkę	literatki
narzędnik	literatką	literatkami
miejscownik	literatce	literatkach
wołacz	literatko	literatki

przykłady:

(1.1) Maria Konopnicka była wybitną literatką.

(1.2) Piliśmy alkohol z literatek.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.2) szklanka

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. literatura ż, literat m, literówka ż, literacina m/ż, literiada ż

przym. literowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. literat + -ka

(1.2) od pol. literat (wyraz powstał w środowisku literackim, jak świadczą przykłady w słowniku Doroszewskiego^[1]), a więc pierwotnie → szklaneczka, z której pijali literaci; co do budowy por. pol. kominiarka, pol. konfederatka^[2]

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) (woman) writer
• białoruski: (1.1) літаратарка ż, пісьменніца ż
• bułgarski: (1.1) литераторка ż
• kaszubski: (1.1) lëteratka ż

źródła: