literalny (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌlʲitɛˈralnɨ], AS: [lʹiteralny], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) książk. mający związek ze ścisłym rozumieniem, przytoczeniem lub tłumaczeniem czyichś słów[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik literalny literalna literalne literalni literalne dopełniacz literalnego literalnej literalnego literalnych celownik literalnemu literalnej literalnemu literalnym biernik literalnego literalny literalną literalne literalnych literalne narzędnik literalnym literalną literalnym literalnymi miejscownik literalnym literalnej literalnym literalnych wołacz literalny literalna literalne literalni literalne - przykłady:
- (1.1) Księgi biblijne nazywa „Bożymi”, ale nie próbował teoretycznie tego wyjaśnić. 70% cytatów czerpie z Nowego Testamentu Stosował przede wszystkim interpretację alegoryczną i typologiczną, ale czasami także literalną[2].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) literalny przekład • literalna interpretacja • literalne rozumienie
- synonimy:
- (1.1) dosłowny, ścisły
- antonimy:
- (1.1) przenośny, swobodny
- hiperonimy:
- (1.1) wierny
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. literiada ż, litera ż, literka ż, literówka ż, liternictwo n, literalność ż
- przym. literowy
- przysł. literalnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) literal
- arabski: (1.1) حرفي
- białoruski: (1.1) літаральны
- francuski: (1.1) littéral
- rosyjski: (1.1) буквальный
- źródła:
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑ Waldemar Ceran, Historia i bibliografia rozumowana bizantynologii polskiej (1800-1998), 1999, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.