linearny (język polski)

linearny (1.1) rysunek
linearny (1.2) pejzaż
wymowa:
IPA: [ˌlʲĩnɛˈarnɨ], AS: [lʹĩnearny], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.akc. pob.
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) określony linią, wyrażony za pomocą linii[1]
(1.2) taki, który przebiega w sposób równomierny i ciągły[1]
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.2) Nie zachodzi w filozofii postęp linearny, analogiczny do postępu w naukach szczegółowych[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. linearność ż, linia ż, linijka ż, liniał m, liniowanie n
czas. liniować ndk.
przym. liniowy, linowy
przysł. linearnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1 2 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „linearny” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Maria Szyszkowska, W poszukiwaniu sensu życia : po co nam filozofia, 1997, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.