lepić (język polski)

kobieta lepi (1.1) placki
oni lepią (1.1) bałwana
ktoś lepi (1.2) papier
wymowa:
IPA: [ˈlɛpʲiʨ̑], AS: [lepʹić], zjawiska fonetyczne: zmięk.
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany

(1.1) kształtować coś z plastycznego materiału
(1.2) sklejać coś, przyklejać

czasownik zwrotny lepić się

(2.1) być lepkim, kleić się do czegoś
odmiana:
(1.1-2) koniugacja VIa
(2.1) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) Najlepsze garnki mistrz lepił z gliny.
(1.1) Po lekcjach dzieci lepiły bałwana.
(1.2) Lepili plakaty wyborcze na słupach i płotach.
(2.1) Po wykopaniu rowu robotnik lepił się od potu.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.2) kleić, przyklejać
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. lepiszcze n, oblepicha ż, lepidło n, lep mrz, lepienie n, lepik m, lepianka ż, lepkość ż, nalepka ż, lepa ż, polepa ż, zlepieniec mrz
czas. nalepić dk., przylepić dk., ulepić dk., zalepić dk.
przym. lepki
przysł. lepko
związki frazeologiczne:
etymologia:
prasł. *lěpitipowodować, że coś przywiera, przykleja się[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „lepić” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.