lamentacja (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) liter. muz. utwór wyrażający żałobę, rozpacz lub nieszczęście; zob. też lamentacja w Wikipedii

(1.2) rel. fragment biblijnych Trenów Jeremiasza wykonywany podczas liturgii chrześcijańskiej

(1.3) daw. lament, płacz^[1]

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	lamentacja	lamentacje
dopełniacz	lamentacji	lamentacji
celownik	lamentacji	lamentacjom
biernik	lamentację	lamentacje
narzędnik	lamentacją	lamentacjami
miejscownik	lamentacji	lamentacjach
wołacz	lamentacjo	lamentacje

przykłady:

(1.2) Biblijne Lamentacje, których autorstwo tradycja przypisuje Jeremiaszowi, opłakują zburzenie Jerozolimy przez Nabuchodonozora i zniewolenie przez niego ludu Izraela^[2].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) tren

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) utwór

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. lament m, lamentowanie n

czas. lamentować ndk.

przym. lamentacyjny

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. lamentatio < łac. lamentor < łac. lamentum < praindoeur. *leh₂- → być schowanym, zakrytym

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) lamentation; (1.2) lamentation
• łaciński: (1.1) lamentatio ż; (1.2) lamentatio ż
• portugalski: (1.1) lamentação ż; (1.2) lamentação ż
• szwedzki: (1.1) lamentation w
• włoski: (1.1) lamentazione ż; (1.2) lamentazione ż

źródła: