kris (język polski)
kris (1.1)
- wymowa:
- IPA: [krʲis], AS: [krʹis], zjawiska fonetyczne: zmięk.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) sztylet malajski; zob. też kris w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kris krisy dopełniacz krisu krisów celownik krisowi krisom biernik kris krisy narzędnik krisem krisami miejscownik krisie krisach wołacz krisie krisy - przykłady:
- (1.1) Krisy najczęściej kojarzą mi się ze skrytobójcami.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) sztylet
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) creese, kris, keris
- źródła:
kris (język angielski)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik
- (1.1) kris
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
kris (język szwedzki)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj wspólny
- (1.1) kryzys[1]
- odmiana:
- (1.1) en kris, krisen, kriser, kriserna
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) krisbudget
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.