kord (język polski)
- wymowa:
- IPA: [kɔrt], AS: [kort], zjawiska fonetyczne: wygł.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) st.pol.[1] krótki miecz, używany zazwyczaj przez niższe warstwy społeczeństwa; zob. też kord w Wikipedii
- (1.2) mocne włókno syntetyczne służące do wzmacniania opon samochodowych
- odmiana:
- (1.1) lp kord|, ~a[2], ~owi, ~, ~em, ~zie, ~zie; lm ~y, ~ów, ~om, ~y, ~ami, ~ach, ~y
- (1.2) lp kord|, ~u[2], ~owi, ~, ~em, ~zie, ~zie; blm
- przykłady:
- (1.1) Za frajbitrem każda w wodę by skoczyła! Byle kord czy tasak u boku miał, a już białka świata za nim nie widzi![3]
- (1.2) Opona przetarła się – widać już kord!
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) miecz
- (1.2) włókno
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- (1.1) kordelas
- związki frazeologiczne:
- (1.1) kord do boju, szabla do stroju • nie do korda, panie Horda • z kordem a boso, zobacz też: przysłowia o broni
- etymologia:
- (1.1) węg.[4] < tur. i pers. kardas[4]
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: kordzik
- tłumaczenia:
- źródła:
kord (esperanto (morfem))
- wymowa:
- znaczenia:
morfem
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.