konturowy (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) oparty o kontury
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik konturowy konturowa konturowe konturowi konturowe dopełniacz konturowego konturowej konturowego konturowych celownik konturowemu konturowej konturowemu konturowym biernik konturowego konturowy konturową konturowe konturowych konturowe narzędnik konturowym konturową konturowym konturowymi miejscownik konturowym konturowej konturowym konturowych wołacz konturowy konturowa konturowe konturowi konturowe nie stopniuje się - przykłady:
- (1.1) Praktycznym uzupełnieniem bogatego zasobu kartograficznych pomocy do nauczania geografii są mapy konturowe i indukcyjne[1].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) mapa / mapka konturowa • pióro konturowe
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. kontur m, konturówka ż, konturóweczka ż, konturowość ż
- czas. konturować
- przysł. konturowo
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. kontur + -owy
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) contour
- bułgarski: (1.1) контурен
- kaszubski: (1.1) kònturowi
- ukraiński: (1.1) ко́нтурний, а́брисний
- źródła:
- ↑ Sławomir Piskorz (red.), Zarys dydaktyki geografii, 1997, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.