kontrreformacja (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌkɔ̃ntr̥rɛfɔrˈmaʦ̑ʲja], AS: [kõntr̦reformacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• nazal.• akc. pob.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) hist. rel. ruch w Kościele katolickim w XVI i XVII w., skierowany przeciw reformacji i wyznaniom protestanckim, mający na celu także przeprowadzenie odnowy wewnętrznej w Kościele; zob. też kontrreformacja w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1) blm
przypadek liczba pojedyncza mianownik kontrreformacja dopełniacz kontrreformacji celownik kontrreformacji biernik kontrreformację narzędnik kontrreformacją miejscownik kontrreformacji wołacz kontrreformacjo - przykłady:
- (1.1) Inkwizycja powstała w Kościele katolickim w wyniku kontrreformacji.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- (1.1) reformacja
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. kontrreformacyjny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. kontr- + reformacja
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Counter-Reformation
- baskijski: (1.1) kontrarreforma
- bułgarski: (1.1) контрареформация ż
- czeski: (1.1) protireformace ż
- francuski: (1.1) Contre-Réforme ż
- hiszpański: (1.1) contrarreforma ż
- łaciński: (1.1) Contrareformatio ż
- niderlandzki: (1.1) Contrareformatie ż
- niemiecki: (1.1) Gegenreformation ż
- rosyjski: (1.1) Контрреформация ż
- słowacki: (1.1) protireformácia ż
- słoweński: (1.1) protireformacija ż
- ukraiński: (1.1) контрреформація ż
- włoski: (1.1) controriforma ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.