koniokrad (język polski)
- wymowa:
- IPA: [kɔ̃ˈɲɔkrat], AS: [kõńokrat], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł.• nazal.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) złodziej koni
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik koniokrad koniokrady[1] dopełniacz koniokrada koniokradów celownik koniokradowi koniokradom biernik koniokrada koniokradów narzędnik koniokradem koniokradami miejscownik koniokradzie koniokradach wołacz koniokradzie koniokrady - przykłady:
- (1.1) Utrapieniem hodowców na Dzikim Zachodzie były grasujące tam bandy koniokradów.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) banda koniokradów
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) złodziej
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. koniokradztwo n
- przym. koniokradzki
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) канакрад m
- bułgarski: (1.1) конекрадец m
- duński: (1.1) hestetyv w
- hiszpański: (1.1) cuatrero m
- niemiecki: (1.1) Pferdedieb m
- rosyjski: (1.1) конокрад m
- węgierski: (1.1) lótolvaj
- źródła:
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.